معرفی و کاربرد پورت SPDIF
اگر تا به حال به پنل پشتی مادربرد یا دستگاه های پخش صوت و تصویر نگاه دقیقی انداخته باشید، حتماً پورتی با نام SPDIF توجه شما را جلب کرده است. به دلیل کاربرد کم این پورت، ممکن است در برخی دستگاه ها استفاده نشده باشد. اما با توجه به اهمیت زیاد آن، سازندگان همچنان از آن استفاده می کنند.
پورت SPDIF در واقع یک ورودی / خروجی صدای دیجیتال است. یعنی کار انتقال اطلاعات صوتی را به شکل دیجیتال (رمزگذاری ۰ و ۱) انجام می دهد. انتقال اطلاعات صوتی به شکل دیجیتال باعث افت کیفیت صدا نمی شود.
خروجی SPDIF
یکی از کاربردهای مهم پورت SPDIF امکان اتصال کامپیوتر به برخی تجهیزات و سازهای موسیقی است که از این پورت پشتیبانی می کنند. مانند بعضی پیانوها که برای ضبط صدا به صورت دیجیتال دارای این پورت هستند.
تفاوت پورت های SPDIF و HDMI
خروجی HDMI نیز به شکل دیجیتال صوت و تصویر را منتقل می کند. تفاوت SPDIF با HDMI در این است که HDMI همزمان صوت و تصویر را انتقال می دهد. اما SPDIF تنها انتقال دهنده صوتی است. همچنین پورت SPDIF بر خلاف HDMI یک پورت اپتیکال (نوری) است. کابل SPDIF از طریق فیبر نوری اطلاعات را منتقل می کند. همین امر باعث دقت و سرعت بیشتر انتقال صدا می شود.
پورت و کابل آنالوگ که در گذشته برای انتقال صوت یا تصویر استفاده می شد در شرایط محیطی با نویز الکتریکی و مغناطیسی دچار افت کیفیت در صدای خروجی می شدند.
کابل صدای SPDIF
از مهم ترین تفاوت های کابل HDMI با SPDIF، پهنای باند بیشتر و ویژگی های multi media بیشتر در کابل های HDMI است که استفاده از کابل HDMI را برای تجهیزاتی که از صوت و تصویر پشتیبانی می کنند مناسب تر کرده است. به طور مثال پورت SPDIF تا صدای ۵٫۱ کاناله را پشتیبانی می کند ولی HDMI از صدای ۷٫۱ کاناله نیز پشتیبانی می کند. منظور از صدای ۵٫۱ و ۷٫۱ سیستم های صوتی هستند که دارای یک Subwoofer و ۵ یا ۷ عدد اسپیکر کوچکتر (میندرنج+توییتر) هستند و از استانداردهای صوتی مختلف مانند DTS یا Dolby و… برای صدای فراگیر استفاده می کنند.
مطلب مرتبط :
