AMD یا اینتل: کدام پردازنده‌ها در سال 2022 بهتر هستند؟

اگر به دنبال خرید بهترین CPU گیمینگ یا بهترین سی پی یو ایستگاه کاری (workstation) هستید، تنها دو انتخاب وجود دارد – ای ام دی و Intel. هر دو برند طرفداران پر و پا قرص خود را دارند، و رقابت داغ AMD در مقابل اینتل اظهار نظر بی طرفانه در مورد بهترین انتخاب برای پردازنده بعدی را دشوار می‌کند. اما در بسیاری از موارد، پاسخ در واقع بسیار روشن و مشخص است. در واقع در حال حاضر، برای اکثر کاربران، برگ برنده متعلق به نسل دوازدهم اینتل است. این یک چرخش سریع در اقبال اینتل پس از یک دهه تسلط تراشه های Ryzen 5000 AMD است. همچنین با ورود به دوران Raptor Lake و Zen 4 Ryzen 7000، دوباره باید به اظهار نظر پرداخت.

این مقاله بحث بی پایان پردازنده های دسکتاپ AMD در مقابل اینتل را پوشش می دهد (ما تراشه های لپ تاپ یا سرور را بررسی نمیکنیم). ما تراشه ها را بر اساس هفت معیار بر اساس آنچه می خواهید با کامپیوتر شخصی خود انجام دهید، قیمت، عملکرد، پشتیبانی از درایور، مصرف برق و امنیت بررسی و قضاوت می کنیم و دید واضحی از وضعیت رقابت ارائه می دهیم. همچنین در مورد لیتوگرافی ها و معماری هایی که بر برتری پردازنده ها به یکدیگر تأثیر می گذارند بحث خواهیم کرد. به طور کلی، یک برنده واضح وجود دارد، اما اینکه کدام برند CPU را باید بخرید بیشتر به این بستگی دارد که چه ویژگی، قیمت و عملکردی برای شما مهم است.

اگر هنگام خرید CPU به دنبال سریع ترین تراشه های موجود در بازار هستید، باید سری جدید قدرتمند Alder Lake اینتل را دنبال کنید. اگرچه AMD به داشتن سریعترین تراشه گیمینگ مشهور است، اما تراشه های Alder Lake اینتل تاج بازی را از AMD در همه گروه های قیمتی مهم می گیرند. Alder Lake همچنین در تمام معیارهای عملکرد مرتبط، مانند بار کاری بهره‌وری تک و چند رشته‌ای، یا در رقابت با AMD است یا آن را شکست می دهد. ما بررسی ها را در ویندوز 10 و 11 و با رم DDR4 و DDR5 نیز انجام دادیم.

Alder Lake اینتل به طور کامل تراشه‌های دسکتاپ x86 را با معماری هیبریدی جدید تعریف می‌کند که سطوح عملکرد باورنکردنی را ارائه می‌دهد. ای ام دی Ryzen 7 5800X3D خود را منتشر کرد که یک CPU جدید با V-Cache سه بعدی است. این تراشه به دلیل وجود 96 مگابایت حافظه نهان L3 که بر روی پردازنده پیشرفته نصب شده است، جایگاه رهبری کلی را برای گیمینگ به خود اختصاص می دهد. می توانید درباره ۳D V-Cache در مطلب معرفی سی پی یو AMD 5800X3D مطالعه کنید.

می‌توانید ببینید که چگونه همه این پردازنده‌ها در سلسله‌مراتب بنچمارک‌های پردازنده‌های AMD در مقابل اینتل قرار می‌گیرند، اما از زمان ورود Ryzen 9 5950X و Ryzen 9 5900X از AMD، چشم‌انداز تغییر کرده است، البته بدون در نظر گرفتن Ryzen 5 5600X. سری Ryzen 5000 ای ام دی در اولین معرفی خود، بالاترین عملکرد را در بازار داشتند و در هر معیاری که مهم بود، از جمله بازی، عملکرد برنامه، مصرف انرژی و پارامترهای حرارتی، اینتل را شکست داد، اما اینتل با سری آلدر لیک، جدول را به نفع خود تغییر داد.

AMD اخیراً شش تراشه جدید Zen 3 را برای تقویت دفاع خود در برابر Alder Lake منتشر کرده است، اما ما متوجه شدیم که آنها تأثیر زیادی بر موقعیت رقابتی ندارند. ای ام دی همچنین تراشه‌های Zen 4 Ryzen 7000 خود را در 26 سپتامبر عرضه می‌کند. اینتل هم تراشه‌های Raptor Lake خود را عرضه می‌کند و انتظار می‌رود در اکتبر عرضه شوند. این بدان معناست که نبرد AMD و Intel می‌تواند خیلی زود تغییر کند، اما این مطلب درباره وضعیت فعلی بازار است.

بررسی سی پی یو های AMD در مقابل اینتل در سال 2022

در اینجا نتایج تجزیه و تحلیل و آزمایش ما آمده است. در بخش‌های بعدی، جزئیات عمیقی را در مورد نحوه رسیدن به نتیجه‌گیری برای هر دسته بررسی خواهیم کرد.

هجوم بی امان AMD با پردازنده های مبتنی بر Zen خود، انتظارات ما را برای سی پی یو های رایج دسکتاپ و بازارهای رده بالا دسکتاپ (High End Desktop) تغییر داده است، در ابتدا اینتل را گرفتار کرد زیرا در فرآیند 14 نانومتری و معماری های Skylake غرق شده بود. در طول چند سال گذشته، پردازنده‌های AMD از تراشه‌های اقتصادی و توجه به نسبت قیمت /کارایی به سمت تراشه‌های پرچم‌داری که هسته‌های بیشتر، عملکرد بیشتر و نیاز به انرژی کمتری را ارائه می‌کنند، تغییر مسیر داده‌ است.

اینتل با افزودن آهسته ویژگی‌ها و هسته‌ها در مجموعه محصولات خود به مقابله پرداخت، اما این امر همچنین منجر به عوارض منفی مانند مصرف انرژی بیشتر و تولید گرما شد. این تغییرات تنها به پیروزی در رقابتی که بر سر قدرت پردازشی داشت کمک کرد.

با ورود نسل دوازدهم یا Alder Lake اینتل، شرایط سی پی یو های AMD کاملاً تغییر کرده است، زیرا اینتل اکنون ارزش خرید AMD را به طور کامل با تراشه های Alder Lake کاهش داده است. Alder Lake با مؤثر ترین تغییر در روش کلی طراحی پردازنده SoC اینتل، بدون در نظر گرفتن معماری های مربوط به هسته ها، که در یک دهه شاهد آن بودیم، ارائه می شود. آنها همچنین با فرآیند جدید “Intel 7” عرضه می‌شوند که ثابت کرده است بسیار رقابتی است، به خصوص در برابر نود پردازش عالی AMD که از TSMC می‌آید. این باعث شد رتبه ما از امتیاز 7 به 4 برای AMD به برتری 7 به 5 به نفع اینتل تغییر کند. این باعث شد رتبه ما از امتیاز 7 – 4 که به نفع ای ام دی بود، به امتیاز 7 برای اینتل و 5 برای ای ام دی تغییر کند.

اینتل حتی به سمت فناوری‌های PCIe 5.0 و DDR5 حرکت کرد و ای ام دی را که از PCIe 4.0 و DDR4 پشتیبانی می کرد را نسبتاً قدیمی کرد. DDR5 هزینه قابل توجهی به مادربردها اضافه می کند، اما Alder Lake از حافظه DDR4 نیز پشتیبانی می کند. با این حال، اینتل هنوز از سیاست‌های سختگیرانه تقسیم‌بندی خود را که ویژگی‌هایی مانند قابلیت اورکلاک را به تراشه‌ها و مادربردهای گران قیمت محدود می‌کند صرف نظر نکرده است.

Alder Lake اینتل نیز تاج اورکلاک را در اختیار دارد. اگر پول را برای یک مادربرد Z690 خرج کنید، فضا برای اورکلاک بسیار بیشتری نسبت به تراشه‌های Ryzen 5000 خواهید داشت.

ترکیب فعلی قیمت، عملکرد و ارزش AMD اخیراً منجر به کاهش شدید قیمت پردازنده‌های پرچمدار Ryzen 5000 شده است. AMD این چالش را قبول نمی کند، زیرا اخیرا Ryzen 7 5800X3D خود را عرضه کرده است، یک CPU جدید با 3D V-Cache (V کش سه بعدی). این تراشه با داشتن 96 مگابایت حافظه کش L3 که بر روی پردازنده اختصاصی پیشرفته قرار گرفته است، جایگاه رهبری کلی را برای بازی به خود اختصاص می دهد که به طور متوسط ​​تا 15 درصد عملکرد بازی بیشتری را ارائه می دهد. با این حال، همچنان از معماری Zen 3 برخوردار است، بنابراین در عملکرد کلی تر برنامه کامپیوتر دسکتاپ از پردازنده های اینتل عقب است.

علیرغم به‌روزرسانی اخیر AMD، اینتل در حال حاضر برنده جنگ CPU است. گرچه همچنان ممکن است نسبت به نیاز شما یک پردازنده AMD برای شما انتخاب بهتری باشد، مثلاً اگر کمترین مصرف انرژی یا مادربردهای ارزان‌تر را در نظر بگیرید. در حال حاضر، اگر می‌خواهید بهترین عملکرد در گیمینگ یا برنامه، اورکلاک یا پشتیبانی نرم‌افزاری را داشته باشید، یا اگر عملکرد بهره‌وری را بدون خرید یک GPU مجزا می‌خواهید (به بهترین کارت‌های گرافیک ما مراجعه کنید)، تیم آبی سزاوار دلارهایی است که به سختی به دست آورده‌اید.

علیرغم به‌روزرسانی اخیر AMD، اینتل به طور کلی در حال حاضر برنده جنگ CPU است. یک پردازنده AMD ممکن است بسته به نیاز شما انتخاب بهتری باشد، برای مثال اگر به کمترین مصرف انرژی یا مادربردهای ارزان‌تر اهمیت می‌دهید. در حال حاضر، اگر می‌خواهید بهترین عملکرد را در بازی‌ها یا برنامه‌ها، پشتیبانی از اورکلاک یا نرم‌افزار داشته باشید، یا اگر می‌خواهید بدون خرید یک پردازنده گرافیکی مجزا عملکرد داشته باشید، تیم آبی (intel) سزاوار پول هایی است که به سختی به دست آورده‌اید.

هرچند ممکن است شرایط به زودی تغییر کند. همانطور که در مقدمه اشاره کردیم، AMD پردازنده های Ryzen 7000 خود را به زودی به بازار عرضه می کند، و آنها با ریزمعماری Zen 4 عرضه می شوند که سطح جدیدی از عملکرد را ارائه می دهد. اگرچه اینتل نیز بی حرکت نمی‌ماند، زیرا پردازنده‌های Raptor Lake خود را نیز آماده عرضه در سال جاری دارد. این تراشه‌ها به خوبی Alder Lake ساخته شده‌اند، اما تعداد هسته‌ها و فرکانس‌های آن را افزایش می‌دهند. به این ترتیب، اگر قصد خرید سیستم گیمینگ و ورک استیشن را دارید و محدودیت زمانی ندارید، ممکن است بهتر باشد که یک ماه دیگر یا بیشتر صبر کنید. جداول زیر شامل مدل‌های جدید رایزن است و نحوه رقابت Raptor Lake و Ryzen 7000 را نشان می‌دهد.

مشخصات AMD Ryzen 7000 Zen 4

مشخصات Raptor Lake vs Ryzen 7000

قیمت و ارزش پردازنده AMD در مقابل اینتل

قیمت‌گذاری، مهم‌ترین قسمت تقریباً برای همه است، و AMD معمولاً در بخش ارزش قیمتی به سختی شکست می‌خورد. این شرکت مزایای فراوانی مانند قابلیت اورکلاک کامل در اکثر مدل‌ها ارائه می‌کند، به غیر از نرم‌افزار اضافی که شامل ویژگی نوآورانه Precision Boost Overdrive (PBO) اورکلاک خودکار است. در ابتدا، پردازنده‌های سری Ryzen 5000 این شرکت باعث افزایش قیمت 50 دلاری شدند، اما تراشه‌های سریع‌تر برچسب قیمت بالاتری را کسب کردند. اکنون که تراشه‌های Alder Lake اینتل تاج عملکرد را بازپس گرفته‌اند و قیمت‌های رقابتی بی‌رحمانه‌ ای دارند، این محاسبات تغییر کرده است و AMD را مجبور به کاهش قیمت کرده است.

در صورت خرید CPU ای ام دی، شما همچنین از سازگاری گسترده مادربردها با سوکت AM4 سی پی یو بهره مند می شوید که از نسل های بعد و قبل آن پشتیبانی می کند و تضمین می کند که نه تنها بهترین را برای CPU خود داشته باشید، بلکه هزینه خود را صرف مادربردی کرده اید که از نسل های بعدی AMD نیز پشتیبانی خواهد کرد (در مورد سری 5000 اخطارهایی وجود دارد.). با این حال، پشتیبانی طولانی مدت AMD از سوکت AM4 اکنون آن را در گزینه های اتصال عقب انداخته است در حالی که چیپست های اینتل امکانات مدرن تری دارند. سوکت جدید AM5 این شرکت با تراشه‌های Ryzen 7000 اواخر امسال وارد بازار می‌شود، اما AMD می‌گوید ما می‌توانیم انتظار داشته باشیم که سوکت AM4 برای مدت طولانی پیشرفت کند.

AMD همچنین اجازه اورکلاک را در تمام مادربردهای سری A خود می دهد، که برای علاقه مندان یک نعمت است. و در این مورد ای ام دی به اینتل برتری دارد.

ورود مدل‌های Alder Lake-S اینتل باعث شده است که این شرکت هسته‌ها، رشته‌ها و ویژگی‌های بیشتری را به خط تولید اصلی خود اضافه کند، اما بدون افزایش قیمت نسل به نسل برای مدل‌های مشابه. این یعنی کاهش قابل توجهی در قیمت پردازنده ها به ازای هر هسته و هر رشته. همین موضوع به اینتل اجازه می‌دهد در بحث ارزش قیمتی در محدوده‌های Core i3، i5، i7 و i9 به AMD برتری پیدا کند. اضافه شدن معماری هیبریدی x86 که ترکیبی از هسته های P (مخفف Performance) و E (مخفف Efficiency) را به ارمغان می آورد، عملکرد بیشتری را نیز به همراه داشته است. در همین حال، AMD هنوز هم بخش رده بالای دسکتاپ (High End Desktop) را به طور کامل با پردازنده‌های Threadripper خود در اختیار دارد – اما قابل توجه است که در چند سال گذشته تراشه‌های راهکار آخر (های اند) جدیدی را از هیچ یک از تراشه‌سازان ندیده‌ایم.

اینتل کولرهایی همراه با محصولاتی که امکان اورکلاک ندارند، ارائه می دهد (برای اورکلاک کردن باید به سراغ پردازنده های گرانتر اینتل بروید)، اما در بهترین حالت بی دوام و تا حدی خوب هستند. ما حتی مواردی را دیده‌ایم که خنک‌کننده‌های استوک اینتل عملکرد کاملی را در تنظیمات استوک ارائه نمی‌دهند. اینتل کولرهای محصولات خود را کمی حجیم کرد، اما بهبودهای زیبایی شناختی و حرارتی جزئی برای مطابقت با کولرهای توانمند AMD کافی نیست و در همه مدل ها نیز موجود نیست.

اینتل همچنین برای سی پی یو های گران قیمت سری K خود از خنک کننده استفاده نمی کند. بنابراین اگر قصد اورکلاک کردن پردازنده‌های اینتل را دارید، تهیه یک خنک کننده (و در عین حال یک خنک کننده قدرتمند) را فراموش نکنید. در همین حال، اکثر کولرهای همراه پردازنده های AMD برای حداقل اورکلاک متوسط ​​مناسب هستند. با این حال، آن‌ها فقط به‌عنوان یک افزونه استاندارد با سری Ryzen 3000 نسل قبلی عرضه شدند، که بیشتر آنها هنوز با معادل‌های جدید Ryzen 5000 جایگزین نشده‌اند. علاوه بر این، تنها سه پردازنده از هفت پردازنده اول AMD Ryzen 5000، Ryzen 5 5600X، Ryzen 7 5700G و Ryzen 5 5600G دارای یک خنک کننده همراه هستند.

اینتل نه تنها برای تراشه‌های سری K که قابل اورکلاک هستند هزینه بالایی دریافت می‌کند، بلکه باید برای امتیاز اورکلاک کردن پردازنده خود، یک مادربرد گران قیمت سری Z نیز تهیه کنید – اینتل اجازه اورکلاک کامل در مادربرد های سری B یا H را نمی‌دهد. با این حال، اینتل اکنون اورکلاک حافظه را در چیپست های B560 و H570 خود فعال کرده است که یک پیروزی بزرگ برای علاقه مندان است.

اینتل همچنین سابقه طولانی در انتقال سریع سوکت دارد، به این معنی که احتمال قرار دادن یک تراشه جدید intel در مادربرد فعلی شما، یا انتقال پردازنده قدیمی به یک برد جدیدتر، زیاد نیست. سوکت 1700 اینتل برای Alder Lake حداقل برای یک نسل دیگر دوام خواهد آورد، اما سازگاری محدود با نسل های قبل و بعد را هنگام خرید پردازنده اینتل در نظر بگیرید.

تراشه‌های Zen 3 ای ام دی پایان خط برای سوکت AM4 آزمایش‌شده و واقعی هستند، بنابراین نباید انتظار داشته باشید که این تراشه‌ها در پلتفرم‌های آینده AMD کار کنند. با این حال، AMD پردازنده های جدید خود را با 3D V-Cache در اواخر سال جاری تولید می کند. پردازنده‌های Zen 4 با سوکت AM5 جدید عرضه می‌شوند، اما AMD برنامه‌ریزی کرده است که طول عمری مشابه سوکت AM4 داشته باشد.

برنده در ارزش خرید : مساوی. هنگام مقایسه پردازنده‌های اینتل و AMD، تیم قرمز (AMD) هنوز هم دلایل قانع‌کننده‌ای برای ارزش خرید در سراسر مجموعه محصولات خود دارد، اما Alder Lake اینتل در حال حاضر بهترین قیمت را برای شما ارائه می‌کند. با این حال، این تنها زمانی است که قیمت تراشه را در نظر بگیریم. تصمیم اینتل برای پشتیبانی از PCIe 5.0 و DDR5 با Alder Lake منجر به افزایش قیمت مادربرد شده است، بنابراین این تفاوت‌های قیمتی می‌توانند یکدیگر را در گروه‌های قیمتی خاص جبران کنند. اگرچه اینتل همچنان مزیت کلی قیمت نسبت به عملکرد را دارد، حتی اگر قیمت مادربرد را در نظر بگیریم. البته، برای جلوگیری از هزینه زیاد DDR5، می توانید مادربردهای DDR4 را نیز انتخاب کنید.

عملکرد گیمینگ سی پی یو AMD در مقابل Intel

همانطور که می‌بینید، تراشه‌های Alder Lake اینتل از پردازنده‌های Ryzen 5000 مجهز به Zen 3 ای ام دی در همه زمینه‌ها سریع‌تر هستند، به جز یکی – Ryzen 7 5800X3D که در کل در بازی‌ها حرف اول را می‌زند. 3D V-Cache عملکرد را در همه بازی‌ها افزایش نمی‌دهد، اگرچه متوجه شدیم که تقریباً روی هر گیمی که آزمایش کردیم تأثیر گذاشته است. علاوه بر این، Ryzen 7 5800X3D به طور خاص برای گیمینگ بهینه شده است، اما همانطور که در زیر خواهید دید، نمی تواند با تراشه های هم قیمت خود در برنامه های بهره وری همگام شود.

همانطور که گفته شد، در حالی که Ryzen 7 5800X3D سریعتر از Core i9-12900KS اینتل است، حتی پس از اورکلاک کردن، اکثر کاربران به سختی متوجه تفاوت بین این دو در جلسات بازی در دنیای واقعی می شوند، مگر اینکه همزمان چند کار را انجام دهند، مثل بازی. برای خرید سیستم اسمبل شده گیمینگ از اسکات استور کلیک کنید.

Core i9-12900K و Core i9-12900KS به عنوان سریع‌ترین تراشه‌های گیمینگ اینتل جای گرفته‌اند، قیمت آنها خیره کننده است، اما Core i7-12700K اساساً همان عملکرد گیمینگ را با پول کمتر ارائه می‌کند و آن را به گزینه‌ای مناسب برای علاقمندان به عملکرد تبدیل می‌کند. برای گیمرهای حرفه ای، Core i5-12600K بهترین ترکیب قیمت و عملکردی را که می توانید در بازار پیدا کنید، ارائه می دهد. Core i5-12400 نسبت به قیمت خود عملکرد فوق العاده ای ارائه می دهد و Core i3-12100 تراشه ای است که در کلاس قیمتی 110 دلاری کارایی لازم را ندارد.

Ryzen 9 5900X در رتبه دوم سریع‌ترین چیپ بازی AMD جای می‌گیرد، اما نه چندان. Ryzen 5 5600X تقریباً همان سطح عملکرد را با قیمت بهتر 300 دلاری ارائه می دهد و Ryzen 7 5700X ای ام دی عملکرد خود را به اندازه یک پله پایین تر از 5600X نشان داد.

با این حال، به خاطر داشته باشید که تفاوت عملکرد بین تراشه‌های اینتل و AMD با قیمت مشابه، حداقل برای اکثریت علاقه‌مندان، اغلب ارزش پرداخت قیمت بیشتر را ندارد. به سختی متوجه تفاوت های کوچک در عملکرد Gaming در بین پردازنده های بالارده AMD و اینتل خواهید شد، اما در سطح میان رده همه چیز پیچیده تر است.

شما به یک GPU رده بالا و یکی از بهترین مانیتورهای گیمینگ با نرخ تازه‌سازی بالا نیاز دارید تا از مزیت عملکرد کوچک، حداکثر استفاده را ببرید و همچنین باید با رزولوشن معمولی 1080p بازی کنید. بالا بردن رزولوشن تا 1440p و بالاتر معمولاً گلوگاه را به سمت GPU باز می‌گرداند، بنابراین از مهارت گیمینگ CPU خود سود زیادی نخواهید برد. با این حال، اگر بخواهید در آینده کارت گرافیک خود را با نسل جدیدتر به روز کنید و بقیه سیستم خود را دست نخورده نگه دارید، کمی عملکرد اضافی در بازی CPU می تواند مفید باشد. ما انتظار داریم که بیشتر سیستم های گیمینگ میان‌رده با پردازنده‌های گرافیکی کمتری عرضه شوند که معمولاً از نظر عملکرد سی پی یو به عنوان یک اکولایزر عمل می‌کنند.

از نظر عملکرد گرافیکی مجتمع، اینتل هیچ برتری به AMD ندارد. APUهای نسل فعلی Cezanne این شرکت (ای ام دی) بهترین عملکرد را از گرافیک مجتمع با Ryzen 7 5700G و Ryzen 5 5600G ارائه می دهند.

برنده در عملکرد گیمینگ : اینتل. تراشه های Alder Lake اینتل تاج گیمینگ را از AMD در رده های قیمتی حساس ربوده اند. AMD در کل با Ryzen 7 5800X3D پیشتاز است، اما این تراشه دارای یک سری هشدارها است که اگر قصد ارتقاء آن را دارید باید از آنها آگاه باشید – حافظه کش باعث افزایش سرعت همه بازی‌ها نمی‌شود و همچنین بر عملکرد آنها تأثیر نمی گذارد. با این حال، در مجموع، هر دو شرکت دارای تراشه‌های بسیار رقابتی در محدوده‌های قیمتی مربوطه برای ساخت یک کامپیوتر گیمینگ هستند – اغلب در بازی های دنیای واقعی، به سختی می توان متوجه تفاوت آنها با یکدیگر شد.

بهره وری و عملکرد تولید محتوا AMD در مقابل اینتل

در رقابت عملکرد غیربازی بین پردازنده‌های AMD و intel، تراشه‌های Alder Lake اینتل نیز گام‌های بزرگی در برابر بهترین‌های AMD برداشته‌اند و در طیف گسترده‌ای از حجم‌های کاری، قیمت بهتر و کارایی بالاتری ارائه می‌دهند. با این حال، تراشه برتر AMD از نظر عملکرد نهایی در بهره‌وری رشته‌ای و برنامه‌های ایجاد محتوا در چندین بار کاری، برنده مطلق است. این به لطف وجود هسته‌ها، رشته‌ها و حافظه پنهان پرچم‌دار Ryzen 9 5950X است. با این حال، این مزایا به قیمت بسیار زیادی برای کاربر تمام می شود که ارزش آن را ندارد.

Alder Lake اولین ترکیب از دو نوع هسته برای پی سی (کامپیوتر دسکتاپ) را نشان می دهد. هسته های با کارایی بالا (P-cores) برای کارهای حساس به تأخیر بهترین هستند و به اینتل برتری بی‌رقیب در برنامه‌های تک رشته‌ای را می‌دهند. هسته‌های کارآمد (E-cores) وارد عمل می‌شوند تا برای برنامه‌های رشته‌ای و پس‌زمینه وارد عمل شوند، که سود زیادی در ایجاد محتوای با رشته‌های سنگین و برنامه‌های بهره‌وری دارد. هسته‌های E ثابت کرده‌اند که قهرمان گمنام Alder Lake در خلاقیت و بار کاری بهره‌وری هستند و به اینتل اجازه می‌دهند در مهم‌ترین گروه‌های قیمتی از AMD پیشی بگیرد.

عملکرد قوی در کارهای تک رشته ای برابر با عملکرد سریعتر در تمام انواع بارهای کاری است، به ویژه برنامه های کاربردی روزمره که بر پاسخگویی سریع پردازنده متکی هستند. Alder Lake Core i9-12900K در عملکرد تک رشته‌ای در تمامی معیارهای ما پیشتاز است، اما این پردازنده گران‌قیمت‌ترین سی پی یو اینتل است. اگر به دنبال عملکرد تک رشته ای سریع هستید، دیگر پردازنده های Alder Lake نیز نسبت به پردازنده های رقیب AMD برتری نسبتاً زیادی دارند. این بدان معناست که خانواده Alder Lake اینتل تاج عملکرد تک رشته را در اختیار دارند.

برنده در بهره وری و عملکرد تولید محتوا : اینتل. برای حرفه ای هایی که به دنبال عملکرد در تولید محتوا و برنامه های کاربردی بهره وری هستند، برنده رقابت بین CPU های AMD و اینتل، با قدرت معماری هیبریدی x86 به اینتل می رسد. این طراحی جدید ترکیبی از دو نوع هسته برای ایجاد یک معماری پردازنده قدرتمند است که در کارهای تک رشته‌ای به همان اندازه که در کاربردهای رشته‌ای قدرتمند است، چابک است.

مشخصات و ویژگی های پردازنده AMD در مقابل اینتل

AMD خطوط Ryzen 3، Ryzen 5، Ryzen 7، Ryzen 9 و Threadripper خود را دارد، در حالی که اینتل محصولات خود را به Core i3، Core i5، Core i7، Core i9 و Cascade Lake-X تقسیم می‌کند. برای مقایسه پردازنده‌های اینتل و AMD بر اساس مشخصات و ویژگی‌ها، می‌توانیم کل دسته‌های محصول را ترسیم کنیم، اما برای اختصار، روی تراشه‌های برتر در خانواده‌های مربوطه تمرکز می‌کنیم. توجه داشته باشید که هر دو شرکت دارای گزینه های ارزشی در هر ردیف هستند، اما ما می توانیم با این لیست های کوتاه (نسبتا) درک کلی از چشم انداز رقابتی فعلی بدست آوریم. ما از قیمت گذاری پیشنهادی فروشندگان و قیمت خیابانی استفاده می کنیم تا وضعیت فعلی بازار را به شما نشان دهیم. برای خرید CPU از اسکات استور کلیک کنید.

دسکتاپ رده بالا (HEDT یا های اند) قبلاً سرزمین کاربران خلاق با هیولاهای چند هسته ای قوی برای تقریباً هر نیازی بود. اینتل مدت‌ها از پیشتازی بی‌رقیب در این بخش برخوردار بود، اما در حالی که نسل اول Threadripper AMD وضعیت موجود را مختل کرد، سری Threadripper 3000 آن را نابود کرد.

با این حال، AMD مجموعه‌ای از سری Threadripper Pro 3000WX را با ویژگی‌ها و عملکرد عالی معرفی کرد و با برچسب‌های قیمتی چشمگیر عرضه شد. با سری Threadripper Pro 5000WX، ای ام دی تصمیم گرفته است که با “یکپارچه کردن” محدوده مصرف کننده و حرفه ای تحت نام تجاری “Pro” به دوران HEDT پایان دهد. AMD به معنای واقعی کلمه اینتل را از بازار HEDT بیرون رانده است – اینتل تراشه HEDT جدیدی را از پردازنده‌های Cascade Lake-X خود در سال 2019 منتشر نکرده است – و تصمیم AMD برای کنار گذاشتن بازار، حداقل در حال حاضر پایان دوره HEDT را نشان می‌دهد.

مشخصات و قیمت پردازنده های AMD در مقابل اینتل HEDT

در اینجا می‌توانیم ببینیم که وقتی صحبت از پردازنده‌های بالارده AMD در مقابل اینتل به میان می‌آید، آخرین سری سی پی یو های رده بالای AMD با 64 هسته و 128 رشته در پرچم‌دار Threadripper 3990X و مدل‌های 32 و 24 هسته‌ای Threadripper 33960X و 33960X برتری بزرگی را نسبت به تراشه های اینتل تثبیت می کند. پردازنده های Threadripper Pro 5995WX با 64 هسته و Threadripper Pro 5975WX با 32 هسته و Threadripper Pro 5965WX با 24 هسته AMD برای بازار سیستم های ایستگاه کاری (ورک استیشن) در نظر گرفته شده است.

اینتل رده‌بندی رده بالای (HEDT) خود را به دو دسته تقسیم می‌کند، با Xeon W-3175X و W-3265 که روی مادربردهای عجیب و غریب LGA3647 قرار می گیرند، این مادربردها برچسب‌های قیمتی چشم‌گیر را برای مطابقت با قیمت‌های دیوانه‌کننده تراشه‌ها دارند. اگرچه اینها واقعاً سیستم های درجه یک علاقه مندان نیستند. اینها را بیشتر برای بازار ایستگاه های کاری حرفه ای در نظر بگیرید.

خط تولید HEDT اینتل واقعاً با سی پی یو 18 هسته‌ای Cascade Lake-X Core i9-10980XE آغاز شد که در مادربردهای LGA2066 قرار می گرفت. این تراشه با توجه به قیمت آن قدرتمند بود، اما برتری 3.5 برابری Threadripper در تعداد هسته واضح بود، بنابراین اینتل بازار HEDT را به AMD واگذار کرد.

هسته‌های بیشتر، حافظه کش و اتصال سریع‌تر PCIe 4.0 را با سری Threadripper AMD دریافت خواهید کرد، اما آنها با برچسب‌های قیمت بالاتری مطابق با چنین پردازنده‌های هیولایی ارائه می‌شوند. با این حال، هنگامی که ما آن را به قیمت هر هسته، یا میزان پرداختی برای هر هسته CPU خلاصه می کنیم، AMD قیمت قانع کننده ای را ارائه می دهد.

مشخصات و قیمت پردازنده های High End ای ام دی در مقابل Intel

در نبرد پردازنده‌های پیشرفته AMD در مقابل اینتل، خانواده‌های Ryzen 9 و Ryzen 7 ای ام دی در برابر سری Core i9 و Core i7 اینتل قرار می‌گیرند. اینتل در اینجا دارای مزایای پلتفرمی زیادی است، مانند پشتیبانی از DDR5 و PCIe 5.0، در حالی که AMD با PCIe 4.0 و DDR4 در صدر قرار می گیرد.

Core i9-12900K به عنوان بهترین پردازنده همه جانبه برای بازی، کارهای تک رشته ای و چند رشته ای، تاج و تخت را در اختیار دارد، در حالی که Ryzen 9 5950X در برخی از انواع کارهای چند رشته ای، کمی پیشتاز است. با این حال، این یک معامله بزرگ در عملکرد در دسته های دیگر است. از نظر فنی 12900K در همان قیمت Ryzen 9 5900X قرار می گیرد، اما این یک مبارزه منصفانه نیست – 12900K برنده است. می‌توانید این سه پردازنده را در Core i9-12900K در مقابل Ryzen 9 5950X و Ryzen 9 5900X روبروی یکدیگر ببینید.

داستان مشابهی در بازارهای اصلی تر Ryzen 7 و Core i7 رخ می دهد. راستش را بخواهید، اینها تراشه‌هایی هستند که اکثر گیمرها در صورت داشتن پول کافی باید بخرند، اگرچه مدل‌های Core i5 و Ryzen 5 در دسته بعدی حتی برای این کار بهتر هستند. در اینجا، Core i7-12700K اینتل تقریباً همان عملکرد گیمینگ Core i9-12900K را ارائه می‌کند، البته به ازای کمی سرعت پایینتر در برنامه‌های بهره‌وری، اما با قیمت بسیار پایین‌تری.

بدون شک، Core i7-12700K بر گروه قیمتی خود غالب است و به راحتی Ryzen 7 5800X قابل مقایسه با قیمت را شکست می دهد و ترکیب عملکردی بسیار بهتری نسبت به Ryzen 9 5900X ارائه می دهد. برای خرید سی پی یو از اسکات استور کلیک کنید.

مقایسه اینتل و ای ام دی در CPU های میان رده و بودجه ، مشخصات و قیمت

مشخصات و قیمت سی پی یو های پایین رده AMD و Intel

وقتی صحبت از پردازنده‌های میان‌رده و مقرون به صرفه AMD در مقابل اینتل به میان می‌آید، خانواده‌های Core i5 و i3 با پردازنده‌های Ryzen 5 و Ryzen 3 ای ام دی مبارزه می‌کنند. این بخش بازار عمده ترین بخش فروش AMD و اینتل را شامل می شود، بنابراین قیمت و ارزش در اینجا بسیار مهم است. متأسفانه، به دلیل مشکلات عرضه، AMD و اینتل تا حد زیادی این بخش از بازار را در انتشار نسخه‌های اخیر خود نادیده گرفته‌اند، زیرا آنها بر روی تراشه‌های رده بالاتر سودآورتر تمرکز کرده‌اند. این بدان معناست که خانواده های Ryzen 5000 و Alder Lake گزینه های محدودی در سطح پایین دارند.

Ryzen 5 5600X AMD برای بیش از یک سال محبوب ترین پردازنده های بازی بوده است، اما Core i5-12600K به طور کامل با عملکرد پیشرو در همه جنبه ها، از جمله گیمینگ، برنامه های تک رشته ای و چند رشته ای، جایگزین آن شده است. در واقع، Core i5-12600K حتی ارزش بهتری نسبت به Ryzen 7 5800X گران‌تر دارد که در سطح قیمت بالاتری قرار دارد.

AMD همچنین به APU های نسل قبلی Zen 2 خود مانند Ryzen 5 4600G برای دفع تراشه های پایین رده اینتل متکی است. اگر به دنبال یک تراشه بازی زیر 200 دلار هستید، اینتل با اختلاف زیادی برنده می شود. با این حال، APU های AMD با واحدهای گرافیکی قدرتمند Vega عرضه می شوند که تعداد بسیار زیادی از بازی های سطح پایین را امکان پذیر می کنند. تراشه های اینتل نمی توانند به گرد پای ای ام دی برسند – اگر قصد انجام بازی های سنگین تر را دارید، به یک GPU مجزا نیاز خواهید داشت.

هیچ کدام از تولیدکنندگان واحدهای گرافیکی یکپارچه (iGPU) را با تراشه های HEDT (رده بالا) خود ارائه نمی دهند. با این حال، اگرچه اینتل تراشه‌های سری F غیر گرافیکی خود را با تخفیف می‌فروشد، اما این مزیت را دارد که گزینه‌های گرافیکی در سراسر خط تولید اصلی خود دارد.

در مقابل، AMD فقط گرافیک یکپارچه را در مدل‌های APU خود ارائه می‌کند، به این معنی که برای هر چیپ که بیش از چهار هسته (یا قیمتی بیش از 150 دلار) دارد، به یک کارت گرافیک مجزا (GPU) نیاز دارید. این یک نقطه ضعف قابل توجه برای اکثر مصرف کنندگان غیر گیمینگ است و بخش بزرگی از بازار حرفه ای / OEM را حذف می کند. iGPU های اینتل عمدتاً برای بازی بی استفاده هستند، اما برای اهداف صفحه نمایش و QuickSync مفید هستند، در حالی که iGPU های AMD بهترین تجربه بازی را ارائه می دهند. با این حال، انتخاب محدود AMD آن را از بخش قابل توجهی از بازار حذف می کند.

برنده مشخصات و ویژگی ها : اینتل. وقتی مشخصات پردازنده AMD را با اینتل مقایسه می‌کنید، می‌بینید که اینتل گزینه‌هایی با قیمت پایین‌تر، عملکرد بیشتر و پلتفرم مدرن‌تری ارائه می‌دهد که از DDR5 و PCIe 5.0 پشتیبانی می‌کند. در همین حال، اکوسیستم قدیمی AM4 ای ام دی به مدت شش سال در حال فعالیت است و توانایی این شرکت را برای حرکت به سمت رابط‌های سریع‌تر مختل کرده است. برای خرید پردازنده از اسکات استور کلیک کنید.

بیشتر بخوانید : بهترین سی پی یو های گیمینگ ۲۰۲۱

مصرف برق و گرما سی پی یو AMD در مقابل intel

هنگام مقایسه قدرت و گرمای پردازنده AMD با اینتل، گره پردازش 7 نانومتری ای ام دی تفاوت زیادی ایجاد می کند. مصرف برق حاصل انتخاب های طراحی مانند لیتوگرافی و معماری است که در زیر به آنها خواهیم پرداخت. با این حال، مصرف انرژی بیشتر، اغلب با تولید گرمای بیشتر مرتبط است، بنابراین برای جبران گرمای تراشه‌های تشنه انرژی بیشتر به خنک‌کننده‌های قوی‌تری نیاز خواهید داشت.

همانطور که می بینیم، تراشه های Alder Lake انرژی بسیار کمتری نسبت به تراشه های Rocket Lake مصرف می کنند. به طور کلی، اینتل مصرف انرژی پردازنده های خود را از حد معمول به سطح قابل قبولی کاهش داده است. علاوه بر این، Alder Lake بسیار سریعتر از تراشه های نسل قبلی است و این مزیت دیگر آن است.

اینتل فرآیندهای 14 نانومتری خود را بهبود بخشیده بود تا نسبت توان به عملکرد خود را بیش از 70 درصد در پنج سال طولانی که در بازار حضور داشته است، تقویت کند، اما نسل‌های بعدی 14 نانومتری اینتل نسبت به Ryzen 5000 ای ام دی به دلیل مصرف انرژی و گرمای بالا شناخته شده بودند. زیرا اینتل مجبور شده است با هر نسل از تراشه‌ها، مصرف برق را بیشتر کند تا برای رقابت با AMD که در حال رشد است، عملکرد بیشتری را ارائه دهد.

این امر اینتل را بدنام کرد، اما با Alder Lake همه چیز تغییر کرد. همراه با معماری هیبریدی x86، اولین فرآیند «Intel 7» بهبودهای عمده ای را در معیارهای مصرف انرژی و عملکرد اینتل به ارمغان آورده است.

بله، تراشه‌های Intel Alder Lake هنوز هم انرژی بیشتری نسبت به تراشه‌های سری Ryzen 5000 ای ام دی دارند، اما جفت شدن فرآیند Intel 7 با معماری ترکیبی، به‌ویژه در کار رشته‌ای، پیشرفت‌های بزرگی را به همراه دارد.

با این حال، در مجموع، تراشه‌های 7 نانومتری AMD یا انرژی کمتری مصرف می‌کنند یا بازده بسیار بهتری از قدرت به عملکرد ارائه می‌کنند. در نتیجه، به ازای هر وات انرژی مصرفی، کار بیشتری انجام خواهید داد، که یک بازی برد-برد است، و نیازهای خنک‌کننده AMD تقریباً زیاد نیست.

در واقع، تراشه‌های سری Ryzen 5000 کم مصرف‌ترین تراشه‌های دسکتاپ هستند که تا به حال آزمایش کرده‌ایم، Ryzen 5 5600X بهترین کارایی را ارائه می‌دهد.

برنده مصرف برق و گرما : AMD. در قضاوت در مورد عملکرد پردازنده AMD در مقابل اینتل در هر وات، نمی توان اهمیت داشتن متراکم ترین گره فرآیند همراه با یک ریزمعماری کارآمد را اغراق کرد، 7 نانومتری TSMC و Zen 3 ای ام دی ترکیب برنده هستند. جدیدترین پردازنده‌های رایزن بر اساس عملکرد در مقابل قدرت، انرژی کمتری مصرف می‌کنند که برابر با تولید گرمای کمتر است. این امر نیازهای خنک کننده را کاهش می دهد.

اورکلاک CPU AMD در مقابل اینتل

وقتی اورکلاک CPU اینتل را با AMD مقایسه می کنید، بحثی وجود ندارد. اینتل بیشترین اورکلاک را ارائه می دهد، به این معنی که می توانید با تراشه های اینتل نسبت به پردازنده های رایزن AMD عملکرد بیشتری نسبت به سرعت پایه داشته باشید.

در بالا می توانید آن را به شکل نمودار مشاهده کنید، و در اینجا همان داده ها به شکل جدول است، که نشان می دهد Alder Lake اینتل فضای اورکلاک بسیار بیشتری نسبت به Ryzen 5000 ارائه می دهد:

نتایج اورکلاک Alder Lake در مقابل Ryzen 5000 – در ویندوز 11

همانطور که گفته شد، باید برای تراشه‌های سری K اینتل و خرید یک مادربرد گران‌قیمت از سری Z، هزینه‌ای را بپردازید، بدون در نظر گرفتن هزینه خرید یک خنک‌کننده (ترجیحا مایع)، تا بهترین توانایی اینتل در اورکلاک کردن را باز کنید. با این حال، هنگامی که قطعات لازم را در اختیار داشته باشید، تراشه‌های اینتل به راحتی به حداکثر می‌رسند، که اغلب در همه هسته‌ها با پردازنده‌های نسل یازدهم Rocket Lake و نسل دوازدهم Alder Lake به بیش از 5 گیگاهرتز می‌رسند.

اینتل اجازه اورکلاک کامل را در مادربردهای سری B یا H نمی دهد، اما اورکلاک حافظه را در چیپست های B560 و H570 خود قرار داده است و با هر تراشه ای که با این پلتفرم سازگار است، کار می کند، یعنی تمام نسل دهم Comet Lake، پردازنده های نسل یازدهم Rocket Lake و پردازنده های Comet Lake Refresh نسل یازدهم. با این حال، این تغییرات فقط برای مدل های سری 500 اعمال می شود. این می تواند تقویت بزرگی برای تراشه های قفل شده، مانند Core i5-11400 که اخیراً بررسی کردیم، ایجاد کند، و ما انتظار داریم که این دستاوردها به تراشه های پایین رده آینده Alder Lake اینتل نیز منتقل شود.

AMD فضای زیادی برای تنظیمات دستی ندارد. در واقع، حداکثر اورکلاک قابل دستیابی همه هسته‌ها اغلب چند صد مگاهرتز کمتر از حداکثر تقویت تک هسته‌ای تراشه‌ها است. این بدان معناست که اورکلاک کردن همه هسته‌ها در واقع می‌تواند باعث از دست دادن عملکرد در برنامه‌های سبک رشته‌ای شود، البته به مقدار ناچیز.

بخشی از این نابرابری ناشی از تاکتیک AMD برای قرار دادن تراشه‌هایش است تا به برخی از هسته‌ها اجازه دهد سرعت بیشتری نسبت به سایرین داشته باشند. همراه با Precision Boost AMD و یک تکنیک threading مبتکرانه که بارهای کاری سبک رشته ای را به سریع ترین هسته ها متصل می کند، AMD عملکرد تقریباً اورکلاک‌شده را دقیقاً در تنظیمات کارخانه و بدون اورکلاک ارائه می‌دهد. این باعث می شود فضای کمتری برای اورکلاک ایجاد شود.

با این حال، ای ام دی Precision Boost Overdrive خود را ارائه می‌کند، یک ویژگی اورکلاک خودکار با یک کلیک که عملکرد اضافی بر اساس قابلیت های تراشه، زیرسیستم قدرت مادربرد و خنک کننده CPU شما از تراشه ارائه می کند. رویکرد AMD بهترین عملکرد ممکن را با انتخاب اجزای شما ارائه می دهد و به طور کلی بدون دردسر است. در هر صورت، شما هنوز به فرکانس‌های بالایی که با پردازنده‌های اینتل می‌بینید، نخواهید رسید (5.0 گیگاهرتز هنوز با تراشه AMD بدون خنک‌کننده نیتروژن مایع شنیده نشده است)، اما یک افزایش عملکرد راحت و بدون دردسر دریافت می‌کنید.

AMD همچنین قابلیت های اورکلاک حافظه خود را با سری Ryzen 5000 به طور قابل توجهی بهبود بخشیده است، که به عنوان یک محصول جانبی از قابلیت های بهبود یافته اورکلاک فابریک ارائه می شود. این به حافظه AMD اجازه می دهد تا عملکرد بالاتری نسبت به قبل داشته باشد، در حالی که ویژگی های کم تاخیر را حفظ می کند که عملکرد گیمینگ را افزایش می دهد.

برنده قابلیت اورکلاک : اینتل. وقتی صحبت از اورکلاک CPU AMD در مقابل اینتل به میان می آید، تیم آبی (اینتل) فضای بسیار بیشتری دارد و فرکانس های قابل دستیابی بسیار بالاتری دارد. فقط آماده پرداخت هزینه برای دریافت این امتیاز باشید – باید یک پردازنده سری K بخرید. اینتل اورکلاک حافظه را به جدیدترین مادربردهای سری B و H اضافه کرده است که یک پیشرفت محسوب می شود.

رویکرد AMD برای کاربران مبتدی دوستانه‌تر است و بر اساس قابلیت‌های سیستم‌شان اورکلاک بدون دردسر را به آن‌ها پاداش می‌دهد، اما عملکرد چندانی کسب نمی‌کنید.

لیتوگرافی پردازنده های ای ام دی در مقابل intel

چندین فناوری اساسی وجود دارد که قدرت هر چیپ را تعیین می کند. اساسی‌ترین قانون پردازنده‌ها هنوز هم صادق است: متراکم‌ترین گره‌های فرآیند، به شرطی که قدرت، عملکرد و ویژگی‌های فضا به عبارت دیگر PPA (مخفف Power, Performance and Area) مناسبی داشته باشند، اگر با یک ریزمعماری مستحکم همراه شوند، اغلب پیروز میدان خواهند شد. زمانی که AMD در مقابل CPUهای اینتل بر اساس این معیارها قضاوت می کنید، AMD در لیتوگرافی پیشتاز است.

اما اینکه آیا AMD واقعاً مالک اصلی پردازش است یا خیر، موضوع مورد بحث است: برخلاف اینتل، AMD پردازنده های خود را تولید نمی کند. در عوض، این شرکت پردازنده های خود را طراحی می کند و سپس با کارخانه های خارجی که در واقع تراشه ها را تولید می کنند، قرارداد می بندد. در مورد پردازنده‌های Ryzen نسل فعلی AMD، این شرکت از ترکیبی از فرآیند 12 نانومتری GlobalFoundries و گره 7 نانومتری TSMC برای تراشه‌های خود استفاده می‌کند که دومی مهم‌ترین آنهاست.

گره 7 نانومتری TSMC توسط شرکت هایی مانند اپل و هوآوی در میان بسیاری دیگر استفاده می شود، بنابراین از سرمایه گذاری در سطح صنعت و مهندسی مشترک بهره می برد. در مقابل، خود اینتل می‌گوید تا زمانی که گره «Intel 20A» خود را منتشر نکند، فناوری فرآیندش تاج رهبری خود را به دست نخواهد آورد (بازه زمانی 2024).

مزایای گره 7 نانومتری TSMC به این معنی است که AMD می‌تواند تراشه‌های ارزان‌تر، سریع‌تر و متراکم‌تر را با هسته‌های عملکردی بیشتر ایجاد کند که همگی در مصرف انرژی نسبتاً کم هستند.

اینتل با مجموعه جدید Alder Lake خود کمی احیا شده است. اینتل این هسته‌ها را با فرآیند “Intel 7” خود حک می کند و سرانجام پس از شش سال طولانی به بدبختی گره 14 نانومتری پایان داد که در نهایت باعث شد تا این شرکت برتری خود را نسبت به AMD در پردازنده های دسکتاپ کاهش دهد. ما قبلاً این فناوری تولید “Intel 7” را به عنوان SuperFin پیشرفته 10 نانومتری می‌شناختیم، اما اینتل اخیراً گره‌های فرآیند خود را تغییر نام داد تا با نامگذاری صنعت مطابقت داشته باشد. از نظر فنی، این نسل دوم فرآیند 10 نانومتری اینتل است، اما اولین نسل برای دسکتاپ است.

گره جدید “Intel 7” شرکت را به رقابت بسیار نزدیک‌تری با AMD در جبهه گره پردازشی می‌آورد. بله، Alder Lake هنوز هم قدرت بیشتری نسبت به تراشه‌های سری رایزن 5000 ای ام دی مصرف می‌کند، اما ورود فرآیند Intel 7 پیشرفت بزرگی را نشان می‌دهد. به طور کلی، اینتل مصرف انرژی خود را از حد معمول به سطح قابل قبولی کاهش داده است. Alder Lake همچنین بسیار سریعتر از مدل قبلی خود است، که معیارهای بهره وری انرژی خود را بسیار بهبود داده است.

تنها نگرانی AMD ظرفیت تولید است: در حالی که AMD به تولید 7 نانومتری دسترسی دارد، این شرکت نمی تواند سیلیکون کافی را از TSMC تامین کند، حداقل در کوتاه مدت، تا بتواند با قدرت تولیدات کارخانه های اینتل برابری کند. این امر AMD را در معرض کمبود قرار می دهد و به طور بالقوه نفوذ بازار را به ویژه در زمان کمبود تراشه محدود می کند. در همین حال، اینتل از چنین کمبود شدید تولید رنج نمی برد.

برنده لیتوگرافی پردازنده : AMD (TSMC). فرآیند “Intel 7” تیم آبی (اینتل) را به رقابت نزدیک‌تر با ای ام دی نسبت به چندین سال گذشته بازمی‌گرداند، اما AMD همچنان به دلیل مزیت‌های فرآیند 7 نانومتری TSMC، تاج راندمان انرژی و چگالی ترانزیستور را در اختیار دارد.

معماری CPU اینتل در مقابل AMD

هنگام مقایسه پردازنده‌های AMD با پردازنده‌های اینتل، باید در نظر بگیریم که دو چیز در طراحی تأثیر زیادی بر عملکرد، مقیاس‌پذیری و عملکرد به ازای هر دلار دارند: اتصالات و ریزمعماری.

Infinity Fabric AMD به شرکت اجازه می دهد تا چندین قالب را به یک پردازنده متصل کند. آن را به عنوان چند تکه از یک پازل در نظر بگیرید که با هم جمع می شوند و یک تصویر بزرگتر را تشکیل می دهند. این رویکرد به شرکت اجازه می دهد تا به جای یک قالب بزرگ از تعداد زیادی قالب کوچک استفاده کند و این تکنیک باعث بهبود بازده و کاهش هزینه ها می شود. همچنین سطحی از مقیاس‌پذیری را ارائه می‌کند که اینتل ممکن است نتواند در طراحی جدید تراشه‌های HEDT (سی پی یو های بالا رده دسکتاپ) خود مطابقت دهد، و بدون شک ای ام دی در پردازنده‌های دسکتاپ خود پیشتاز طراحی قدیمی اینتل است.

AMD برای اولین بار این مزیت را با ریزمعماری Zen خود ترکیب کرد که از ابتدا برای مقیاس‌پذیری طراحی شده بود و در مقایسه با نسل قبلی تراشه‌های “Bulldozer” ای ام دی، افزایش انفجاری 52 درصدی را در دستورالعمل در هر ساعت (IPC) ارائه کرد. ریزمعماری Zen 2 با 15 درصد پیشرفت دیگر نسبت به IPC ارائه شد. همراه با فرآیند 7 نانومتری، AMD تا 31 درصد دیگر در عملکرد هر هسته (ترکیبی از فرکانس و IPC) به جلو پرید. Zen 3 جهش 19 درصدی دیگری را در IPC به ارمغان می‌آورد و به AMD بزرگ‌ترین جهش خود را در دوران پس از بولدوزر می‌دهد.

حرکت به سمت معماری Zen 2 باعث شد پردازنده های AMD از نظر عملکرد هر هسته تقریباً با بهترین پردازنده های اینتل برابری کنند. این تا حد زیادی به این دلیل است که اینتل بر روی 14 نانومتر گیر کرده است و معماری آن به طور خاص برای گره هایی که روی آنها ساخته شده است طراحی شده است. این بدان معناست که ریزمعماری‌های جدید اینتل فقط می‌توانند روی فرآیندهای کوچک‌تری مانند 10 نانومتر سوار شوند و این شرکت را به طرز تاسف‌باری برای مشکلات طولانی‌مدت خود در تولید محصولات 10 نانومتری آماده نمی‌کند.

Zen 3 به AMD برتری قابل توجهی در عملکرد هر هسته داد، یک معیار فوق العاده مهم که سرعت مهم ترین قسمت در طراحی تراشه را تعیین می کند. تراشه‌های Rocket Lake اینتل گام‌های بزرگی در عملکرد هر هسته برمی‌دارند و هر دو شرکت را از نظر عملکرد هر هسته در شرایط نسبتاً مساوی قرار می‌دهند.

تراشه‌های نسل دوازدهم Alder Lake اینتل، معماری هیبریدی x86 این شرکت را که ترکیبی از هسته‌های بزرگ‌تر با کارایی بالا (P-Cores) و هسته‌های کوچک‌تر با عملکرد بالا (E-Cores) را برای اولین بار به کامپیوترهای رومیزی x86 می‌آورد. معماری Golden Cove هسته‌های “بزرگ” Alder Lake با عملکرد بالا را تقویت می‌کند، در حالی که هسته‌های عملکردی “کوچک” Atom با معماری Gracemont عرضه می‌شوند. اینتل هسته ها را در فرآیند «Intel 7» خود حک می‌کند و اولین گره دسکتاپ واقعا جدید این شرکت از زمان معرفی 14 نانومتری آن در شش سال گذشته است.

Thread Director جدید اینتل، فناوری غیرفعالی است که دستاوردهای عملکردی عظیمی را که در Alder Lake دیده‌ایم را ممکن می‌سازد. با این حال، به دلیل استفاده Alder از هسته‌های سریع‌تر و آهسته‌تر که برای پروفایل‌های ولتاژ/فرکانس مختلف بهینه‌سازی شده‌اند، باز کردن قفل حداکثر عملکرد و کارایی مستلزم آن است که سیستم‌عامل و برنامه‌ها از توپولوژی تراشه آگاه باشند تا اطمینان حاصل شود که بارهای کاری (رشته‌ها) بر اساس نوع برنامه روی نوع درستی از هسته ها فرود آیند.

به طور کلی، معماری Alder Lake با عملکرد پیشرو در بازی، بدون ذکر بار کاری تک رشته ای و چند رشته ای در برنامه های استاندارد، یک پیروزی بزرگ برای اینتل بود. با این حال، در حالی که معماری هیبریدی x86 از روشی مشابه با طرح‌های big.LITTLE ارائه شده توسط Arm سرچشمه می‌گیرد، اما تنظیم یکسانی برای بهره‌وری انرژی ندارد. در عوض، اینتل ببی‌وقفه طراحی خود را برای عملکرد به هر قیمتی تنظیم می‌کند، بنابراین AMD همچنان تاج بهره‌وری انرژی را در اکثر انواع کارها حفظ می‌کند.

برنده در معماری : تساوی اینتل و ای ام دی. هنگام قضاوت در مورد معماری CPU AMD در مقابل اینتل، واضح است که رقابت در حال حاضر بسیار نزدیکتر از چند سال گذشته است. معماری Zen 3 AMD شگفت‌انگیز است که مقیاس‌پذیری بهبود یافته را امکان‌پذیر می‌کند و به لطف طراحی عملکرد محور همراه با گره TSMC 7، عملکرد مصرف انرژی برتر را ارائه می‌دهد. از سوی دیگر، معماری Alder Lake اینتل نیز به خودی خود شگفت‌انگیز است و برای اولین بار اولین جفت هسته‌های کارآمد کوچک با هسته‌های با کارایی بالا را در دسکتاپ x86 ارائه می‌کند. این به آن برتری در عملکرد می‌دهد، اما همچنان در بهره‌وری انرژی از آن عقب‌تر است و در نتیجه در این رده یکسان است.

درایورها و نرم افزارهای CPU AMD در مقابل اینتل

وقتی به پشتیبانی نرم افزاری برای پردازنده های AMD در مقابل اینتل نگاه می کنیم، تیم آبی (intel) شهرت قوی تری دارد. AMD مشکلات زیادی را با درایورهای پردازنده و چیپست خود تجربه کرده است، یک محصول جانبی ساده از منابع محدود در مقایسه با رقبای بسیار بزرگتر است. اینتل هم در بخش درایور بدون اشتباه نیست، اما شهرت آن برای پایداری به آن کمک کرده تا در بازار پردازنده ها، به ویژه با OEM ها، جایگاه برتر را کسب کند.

از نظر محصولات شناخته شده، درایورهای گرافیکی اینتل اخیراً بسیار بهتر شده‌اند، زیرا این شرکت به سمت عرضه کارت‌های گرافیک اختصاصی Xe خود می‌رود. درایورهای بازی Day zero برای سازندگان تراشه به یک امر عادی تبدیل شده است.

با این حال، ممکن است بخواهید هنگام نزدیک شدن به راه حل های عجیب و غریب تر اینتل کمی محتاط تر باشید. در گذشته، این شرکت محصولات نوآورانه جدیدی تولید کرده است که به دلیل قیمت گذاری و نیروهای بازار به زباله دان تاریخ منتقل شده اند و حمایت طولانی مدت اینتل از این محصولات ممکن است وجود نداشته باشد.

AMD هنوز جای کار دارد. این شرکت چند مشکل با نسخه‌های بایوس داشت که نتوانست عملکرد کامل تراشه‌های خود را فاش کند، اگرچه AMD اکثراً این مشکلات را پس از یک سری به‌روزرسانی طولانی برطرف کرد. AMD به عنوان یک رقیب کوچکتر، با چالش دلهره آور جبران بهینه سازی مداوم معماری های اینتل در صنعت بیش از هر چیز دیگری مواجه است.

بر هم زدن صنعت نیمه هادی ها سخت است، به خصوص زمانی که در مقابل یک رقیب تثبیت شده و بسیار بزرگتر قرار می گیرید، و گاهی اوقات وقتی در حال تعریف مجدد یک صنعت هستید، اوضاع خراب می شود. در مورد AMD، آن چیزهای شکسته شامل سیستم‌عامل‌ها و برنامه‌هایی هستند که برای استخراج عملکرد کامل معماری نسل اول Zen به طور کامل تنظیم نشده‌اند، چه رسد به طراحی‌های سنگین Zen 3.

اینتل نیز همچنان با چالش هایی مواجه است. معماری Alder Lake این شرکت اولین طراحی هیبریدی x86 است و از هسته های با کارایی بالا (P-cores) و هسته‌های بهره وری کوچک (E-cores) برای انواع مختلف وظایف استفاده می کند. قرار دادن بارهای کاری مناسب بر روی هسته های مناسب به فناوری جدید Intel Thread Director نیاز دارد، اما این فناوری فقط در ویندوز 11 پشتیبانی می شود. این بدان معنی است که برخی از برنامه ها ممکن است برای دریافت بهترین عملکرد در ویندوز 10 به مدیریت بیشتری نیاز داشته باشند.

برنده درایورها و نرم افزارها : در نبرد نرم افزار و درایور پردازنده اینتل در مقابل ای ام دی پیروز شد. در طول سال گذشته، اینتل به‌روزرسانی‌های عقب‌افتاده درایور خود را برای گرافیک یکپارچه‌اش حل کرده است، و این شرکت ارتشی از توسعه‌دهندگان نرم‌افزار دارد تا اطمینان حاصل کند که محصولاتش پشتیبانی نسبتاً به موقع با جدیدترین نرم‌افزار را دریافت می‌کنند. AMD پیشرفت‌های باورنکردنی داشته است با این حال، با پیشرفت شرکت هنوز کار زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

امنیت CPU های AMD در مقابل intel

در چند سال گذشته محققان امنیتی به طور تصادفی به موتور اجرایی گمانه‌زنی که یکی از ویژگی‌های کلیدی افزایش عملکرد در پشت همه تراشه‌های مدرن است، برخورد کرده اند. تحقیقات به دست آمده هجوم تقریباً بی پایانی از آسیب پذیری های جدید را ایجاد کرده است که ایمنی سیستم و داده های خصوصی شما را تهدید می کند. متأسفانه، این نوع آسیب‌پذیری‌ها فوق‌العاده خطرناک هستند، زیرا غیرقابل شناسایی هستند. بنابراین، توسط هیچ برنامه ضد ویروس شناخته شده قابل شناسایی نیستند.

تبعات تعمیرات مورد نیاز برای بستن این سوراخ ها نیز همچنان در حال افزایش است و بسیاری از آنها منجر به کاهش بهره وری می شوند. این امر به ویژه برای اینتل دردناک است زیرا نسبت به سایر فروشندگان از این آسیب پذیری ها بیشتر رنج می برد. این شرکت با پردازنده‌های جدیدتر، کاهش‌های درون سیلیکونی ایجاد کرده است که می‌تواند سربار عملکرد را کاهش یا حذف کند، اما برخی از پردازنده‌های قدیمی‌تر در معرض کاهش شدید عملکرد هستند.

اینتل اکنون با دور جدیدی از حملات نسخه Spectre v2 نیز مواجه شده است که عملکرد آن را بیشتر کاهش داده است. این آسیب‌پذیری‌های جدید Spectre Branch History Injection (BHI) می‌تواند منجر به تلفات قابل‌توجهی در عملکرد شود که بسته به حجم کاری متفاوت است.

بیشتر بخوانید : پردازنده های اینتل Alder Lake و ARM تحت تأثیر آسیب‌پذیری جدید اسپکتر

اگرچه AMD از آسیب پذیری ها مصون نیست. تشخیص اینکه آیا اکتشافات اولیه محدود در پردازنده‌های AMD به دلیل رویکرد امنیتی اول به طراحی پردازنده سخت‌شده بود یا اینکه محققان و مهاجمان به دلیل سهم بالای خود در بازار صرفاً روی پردازنده‌های اینتل تمرکز کرده‌اند، دشوار است: مهاجمان تقریباً همیشه بر روی گسترده‌ترین متقابل تمرکز می‌کنند. -بخش ممکن است ما شاهد یک روند مشابه با بدافزارهایی هستیم که برای سیستم‌های ویندوز طراحی می‌شوند، سیستم‌عامل دسکتاپ غالب، بسیار بیشتر از MacOS، اگرچه به نظر می‌رسد که در حال تغییر است.

با این حال، AMD نیز در برابر آسیب پذیری ها مصون نیست. مشخص نیست دلیل آسیب کمتر ای ام دی در مقابل این آسیب پذیری ها، امنیت اولیه این پردازنده هاست یا خیر، یا اینکه مهاجمان و محققان صرفاً به دلیل سهم بالای اینتل در بازار بر روی پردازنده‌های اینتل تمرکز کرده‌اند: مهاجمان تقریباً همیشه روی گسترده‌ترین پردازنده‌ها تمرکز می‌کنند. این روند به طور مشابه برای سیستم عامل ها نیز اتفاق می افتد، بدافزارهای طراحی شده بیشتر برای سیستم‌های ویندوز که سیستم عامل دسکتاپ غالب است ساخته می شوند تا MacOS، گرچه به نظر می رسد در حال تغییر است.

در جریان تحقیق در مورد کلاس جدید آسیب‌پذیری‌های Spectre، اینتل در واقع متوجه شد که روش امنیتی AMD برای کاهش Spectre، شکسته شده است، که منجر به استفاده AMD از رویکرد متفاوت و کندتر برای رسیدگی به این مشکل شده است.

با این حال، AMD چندین آسیب‌پذیری جدید دیگر را نیز در گذشته اخیر افشا کرده است، از جمله یک نوع Meltdown که نیاز به کدگذاری مجدد نرم‌افزار دارد. مانند اینتل، AMD چندین اصلاحات هدفمند درون سیلیکونی را برای پردازنده‌های Ryzen 5000 خود انجام داد و میزان آسیب پذیری خود را کاهش داد.

برنده امنیت : AMD. بحث امنیت سی پی یو AMD و Intel همچنان ادامه دارد زیرا محققان و هکرها توجه بیشتری به معماری‌های جدیدتر AMD دارند. همانطور که اوضاع پیش می‌رود، اینتل همچنان از آسیب‌پذیری‌های شناخته‌شده‌تری نسبت به AMD رنج می‌برد و تأثیر کاهش Spectre بر پردازنده‌های نسل قبلی اینتل منجر به کاهش عملکرد بیشتر (گاهی معادل چندین نسل) نسبت به اصلاحات ای ام دی می‌شود. بنابراین تیم قرمز (AMD) برنده شد.

منبع : سایت TomsHardware

سوالات متداول

برای کاربرد روزمره کامپیوتر، اینتل بهتر است یا AMD؟
اینتل: intel گرافیک مجتمع عالی ارائه می دهد. cpu های اینتل برای بهره وری روزمره و سرگرمی و بازی های معمولی بیشتر می ارزد. به طور کلی اینتل هزینه کمتری دارد.

برای کاربرد گیمینگ CPU های intel بهتر است یا ای ام دی؟
اگر از طرفداران سیستم گیمینگ هستید و بیشترین تعداد فریمی که می توانید در تعداد زیادی از بازی ها داشته باشید برای شما اهمیت دارد، Core i9-12900K اینتل بهترین گزینه است، و همچنین اگر قصد ارتقاء کارت گرافیک سیستم را دارید، انتخاب خوبی خواهد بود. اگر به دنبال تراشه‌ای با قیمت پایین‌تر هستید که عملکرد بازی یکسانی را ارائه می‌دهد اما در نرم افزارهای کاربردی عملکرد ضعیف تری دارد، Core i7-12700K تراشه مناسب شماست. برای اکثریت قریب به اتفاق، Core i5-12600K بهترین ترکیب از قیمت و عملکرد را ارائه می‌کند، که مسلماً آن را به بهترین CPU گیمینگ تبدیل می‌کند.

SoC CPU چیست؟
SoC مخفف System On a Chip است به معنی سیستم روی تراشه است. این یک تراشه/مدار مجتمع است که بسیاری از اجزای یک کامپیوتر – معمولاً CPU (از طریق ریزپردازنده یا میکروکنترلر)، حافظه، پورت‌های ورودی/خروجی (I/O) و ذخیره‌سازی ثانویه را روی یک بستر واحد مانند سیلیکون نگه می‌دارد.